NAT مخفف Network Address Translation است و آدرسهای IP کامپیوترهای موجود در یک شبکه local را به آدرسهای IP واحد تبدیل میکند. اغلب این آدرس توسط روترها مورد استفاده قرار میگیرند و کامپیوترها را به اینترنت متصل میکنند.
روتر میتواند به مودم DSL، مودم کابلی، خط T1 یا حتی مودم dial up کانکت شود. زمانی که سایر کامپیوترهای موجود در اینترنت، سعی بر دستیابی به کامپیوترهای داخل شبکه local داشته باشند، در واقع فقط میتوانند آدرسهای آی پی روتر را مشاهده نمایند.
این امر موجب امنیت بیشتر میشود، زیرا روتر میتواند به عنوان فایروال نیز تنظیم گردد و تنها به سیستمهای مجاز، اجازهی دستیابی به کامپیوترهای داخل شبکه بدهد.
هنگامی که به سیستم خارج از شبکه، اجازهی دسترسی به کامپیوترهای داخل شبکه داده میشود، آدرس IP مورد نظر از آدرس روتر به آدرس مخصوص کامپیوتر ترجمه یا تبدیل میشود. این آدرس در “جدول NAT” که آدرسهای IP داخلی کامپیوترهای شبکه را دارد، موجود است.
در ضمن، جدول NAT، آدرس global که توسط کامپیوترهای خارج از شبکه مشاهده میشوند را توصیف میکند. حتی اگر هر کامپیوتر موجود در شبکه local، دارای یک آدرس IP خاص باشد، به هنگام کانکت شدن به هر کامپیوتر داخل شبکه، سیستم خارجی میتواند تنها یک آدرس آی پی را ببیند.
NAT به منظور سادهسازی، این امکان را فراهم میآورد که کامپیوترهای خارج از local area network یا LAN، تنها قادر به دیدن یک آدرس IP باشند، درحالیکه کامپیوترهای داخل شبکه میتوانند آدرس آی پی مخصوص هر سیستم را ببینند.
با این که این امر به امنیت شبکه کمک میکند، در عین حال باعث ایجاد محدودیت تعداد آدرسهای IP مورد نیاز توسط شرکتها و سازمانها میگردد. با استفاده از NAT، کمپانیهای بزرگ با هزاران کامپیوتر میتوانند از آدرسهای IP واحد جهت کانکت شدن به اینترنت بهرهمند گردند.