DNS یا Domain Name System به عنوان دفترچه تلفن اینترنت به شمار میرود. از طریق نام دامنه، مانند setakit.com میتوان به اطلاعات به صورت آنلاین دسترسی داشت. مرورگرهای وب از طریق آدرس IP با یکدیگر در تعامل هستند. در حقیقت DNS، نام دامنه را به آدرس آی پی تغییر میدهد تا مرورگرها بتوانند منابع اینترنت را load کنند.
هر دیوایسی که به اینترنت متصل میشود، دارای یک IP Address اختصاصی است به طوری که دیوایسهای دیگر بتوانند آن را شناسایی کنند. DNS، نیاز انسان برای به خاطر سپردن آدرس IPهایی نظیر 192.168.1.1 (در IPV4) یا آی پی آدرسهای پیچیدهتر مانند 2400:cb00:2048:1::c629:d7a2 (در IPV6 ) را برطرف میکند.
DNS چگونه کار میکند؟
فرایند DNS Resolution شامل تبدیل نام هاست (مانند www.setakit.com) به یک آدرس آی پی computer-friendly (مانند 192.168.1.1) میباشد. به هر دیوایس متصل به اینترنت، یک آدرس آی پی اختصاص داده میشود و آن آدرس جهت یافت یک دیوایس مناسب ضروری است، دقیقا مانند دانستن نام خیابان جهت یافتن خانه مورد نظر.
زمانی که یک کاربر، قصد لود کردن یک صفحه وب را دارد، آدرسی که در قسمت مرورگر تایپ میشود (مانند setakit.com) به یک آدرس machine-friendly ترجمه میشود تا صفحه وب مورد نظر قابل مشاهده باشد.
برای درک بهتر فرایند DNS resolution، بهتر است به تفاوتهای بین اجزا سخت افزار که DNS باید از آنها عبور کند، پرداخت. عملکردهای DNS همگی “پشت صحنه” اتفاق میافتند و نیازی به تعامل بین کامپیوتر کاربر و درخواست اولیه ندارد.
انواع DNS Server
- DNS recursor:
این نوع را میتوان به عنوان مسئول کتابخانه در نظر گرفت که از او درخواست میشود کتاب خاصی را در جایی از کتابخانه پیدا کند. DNS recursor، سروری است که جهت دریافت درخواستها از دیوایسهای کاربران، از طریق برنامههایی مانند مرورگرهای وب، برنامهریزی شده است. به طور معمول، recursor مسئول راضی نگه داشتن کاربران است و این کار را با پاسخ دادن به درخواستهای آنها انجام میدهد.
- Root nameserver:
به عنوان اولین قدم در ترجمه نام هاست قابل خواندن توسط انسان به آدرس آی پی میباشد. میتوان آن را به عنوان فهرست در کتابخانه در نظر گرفت که به قفسههای مختلف کتابها اشاره دارد.
- TLD nameserver:
یا Top Level Domain Server را میتوان به عنوان یک قفسه خاص از کتابها را در کتابخانه در نظر گرفت. این nameserver، شامل مرحله بعدی جستجوی یک آدرس آی پی خاص و قسمت آخر هاست آن میباشد (به عنوان مثال com. که سرور TLD را میتوان گفت com است)
- Authoritative nameserver:
این nameserver را میتوان به عنوان یک فرهنگ لغت در یک قفسه کتاب در نظر گرفت که یک نام خاص را میتواند به یک تعریف (definition) ترجمه کند. آخرین مرحله جستجو را انجام میدهد. در صورتی که authoritative nameserver به سابقهی درخواستی دسترسی پیدا کند، آدرس آی پی را برای hostname درخواستی، به DNS Recursor (مسئول کتابخانه) که درخواست اولیه را صادر کرده، برمیگرداند.
هر دو مفهوم به سرورها یا گروهی از سرورها اشاره دارند که با زیرساخت DNS به صورت یکپارچه درآمدهاند، اما هر یک وظیفهی مخصوص و متفاوتی دارند و در پروسه عملکرد DNS در جایگاه متفاوتی قرار دارند. اولین تفاوتی که میتوان در مورد آنها گفت این است که recursive resolver در ابتدای فرایند قرار دارد و authoritative nameserver در انتهای آن.