نحوه بهبود تأخیر شبکه در 3 مرحله

تأخیر زیاد می‌تواند باعث گره خوردن ترافیک شبکه و ایجاد اختلال در ارتباطات شود که این مساله در نتیجه موجب نارضایتی کاربران نهایی خواهد شد. در این مقاله به 3 مرحله برای کاهش و بهبود تاخیر شبکه پرداخته‌ایم.

تأخیر شبکه که زمان بین درخواست داده و برقراری آن ارتباط است، می‌تواند تأثیر جدی بر تجربه کاربر نهایی داشته باشد. تاخیر شبکه گاهی با توان عملیاتی که “مقدار داده‌ای است که می‌تواند در طول یک دوره زمانی معین از طریق شبکه جابجا شود” نیز اشتباه گرفته می‌شود اما تأخیر شبکه “زمان رفت و برگشت از درخواست داده تا دریافت آن” است.

تاخیر معمولاً برحسب میلی ثانیه اندازه‌گیری می‌شود و اگر خیلی طولانی باشد، می‌تواند ارتباطات را مختل کند.

تأخیر بالای شبکه به صورت چشمگیری زمان بارگذاری صفحه وب را افزایش می‌دهد، جریان ویدیو و صدا را قطع می‌کند و برنامه را غیرقابل استفاده می‌کند.

بسته به نوع برنامه، حتی یک افزایش نسبتاً کوچک در تأخیر نیز می‌تواند تأثیر منفی بر ارتباطات داشته باشد و کاربران را مجبور به ترک صفحه وب کند.

برخی عوامل دیگر هم مانند مکانیسم انتقال، می‌توانند باعث ایجاد تأخیر شوند. به عنوان مثال، کابل فیبر نوری با کیفیت پایین یا نگهداری ضعیف، می‌تواند باعث تاخیر در انتقال شود.

خطاهای مسیریابی و سوئیچینگ هم می‌توانند سرعت انتقال را کاهش دهند. عناصر دیگری از جمله ناکارآمدی سیستم ذخیره‌سازی، مشکلات پردازش نرم‌افزار کاربر نهایی، و سرویس‌های امنیتی که بسته‌ها را تجزیه و مجددا اسمبل می‌کنند هم می‌توانند ارتباطات را به تأخیر بیندازند.

خوشبختانه، مدیران شبکه می‌توانند گام‌های ساده‌ای برای کاهش و بهبود تاخیر شبکه و بهینه‌سازی تجربه کاربر نهایی بردارند.

1. اندازه گیری تاخیر بسته

برای بهبود تأخیر شبکه، از اندازه‌گیری دقیق مدت زمانی که یک ارتباط شبکه از مبدأ تا تکمیل و انجام آن به طول می‌انجامد شروع کنید. برای این منظور مدیران شبکه می‌توانند از ابزارهایی مانند Ping و Traceroute و My Traceroute (MTR) استفاده نمایند.

Ping زمان رفت و برگشت بسته را از مبدأ اولیه تا مقصد نهایی ثبت می‌کند. Traceroute مسیری را که بسته‌ها در یک شبکه IP طی می‌کنند را به تصویر می‌کشد و تاخیر بین هر میزبان را در مسیر ثبت می‌کند.

MTR عناصر Ping و Traceroute را با هم ترکیب می‌کند تا هم تاخیر بین دستگاه‌ها در مسیر و هم کل زمان انتقال را ردیابی کند.

2. بهینه‌سازی مسیریابی

این ابزارهای اندازه‌گیری، گلوگاه‌های بالقوه را شناسایی می‌کنند به خصوص اگر مشکل از تجهیزات یا پیکربندی شبکه باشد.

اگر علت اصلی مشکل توپولوژی باشد، گروه IT می‌تواند از ابزارهای بهینه‌سازی شبکه برای رفع ازدحام شبکه با بهبود مسیریابی برای دور زدن گلوگاه‌ها استفاده کند.

اگر مشکل از خود رسانه انتقال باشد، مدیران شبکه می‌توانند از بازسازی کننده‌ها یا تقویت کننده‌ها برای افزایش سرعت در شبکه استفاده کنند. هر چند تکنیک‌های تقویت کننده نیز می‌توانند باعث ایجاد تأخیر شوند.

3. ذخیره و فشرده‌سازی

یکی از دلایل اصلی تأخیر شبکه، جغرافیا است. شبکه‌های IP بسیار پراکنده، فواصل بسیار زیادی را طی کرده و زمان انتقال را اضافه می‌کنند که می‌تواند برنامه را از مسیر خارج کند. یکی از راه‌های رفع این مشکل، گرفتن صفحه از شبکه‌های تحویل محتوا (CDN) با داشتن یک سرور edge در مجاورت کاربران نهایی است. این امر وسعتی که بسته‌ها باید طی کنند را کوتاه کرده و زمان بارگذاری صفحه از سرورهای وب را کاهش می‌دهد.

ارائه دهندگان CDN اغلب از تکنیک‌هایی مانند فشرده‌سازی فایل و بهینه‌سازی تصویر برای کاهش پهنای باند مورد نیاز برای انتقال حجم بالای داده استفاده می‌کنند. همچنین این تکنیک‌ها می‌توانند تاخیر شبکه را محدود کرده و آن را بهبود بخشند.