جدول مسیریابی مجموعهای از قوانین است که معمولا در قالب جدول مشاهده میشود و برای تعیین اینکه بستههای دادهای که روی یک شبکه پروتکل اینترنت (IP) حرکت میکنند به کجا هدایت شوند، استفاده میشود. تمام دستگاههای دارای IP، از جمله روترها و سوئیچها، از جداول مسیریابی استفاده میکنند.
یک جدول مسیریابی حاوی اطلاعات لازم برای ارسال یک بسته در بهترین مسیر به سمت مقصد است. هر بسته حاوی اطلاعاتی درباره مبدا و مقصد است. هنگامی که یک بسته دریافت میشود، دستگاه شبکه بسته را بررسی میکند و آن را با ورودی جدول مسیریابی مطابقت میدهد. سپس جدول، دستورالعملهایی را برای ارسال بسته به گام بعدی در مسیر خود در طول شبکه به دستگاه ارائه میدهد.
یک جدول مسیریابی اولیه شامل اطلاعات زیر است:
- مقصد (Destination): آدرس IP مقصد نهایی بسته
- گام بعدی (Next hop): آدرس IP که بسته به آن ارسال میشود.
- رابط (Interface): رابط شبکه خروجی که دستگاه باید هنگام ارسال بسته به مقصد بعدی یا مقصد نهایی استفاده کند.
- متریک (Metric): هزینهای را برای هر مسیر موجود تعیین میشود تا بتوان مقرونبهصرفهترین مسیر را انتخاب کرد.
- مسیرها (Routes): شامل Sunbetهای متصل مستقیم، Sunbetهای غیرمستقیم که به دستگاه متصل نیستند اما از طریق یک یا چند گام قابل دسترسی هستند، و مسیرهای پیشفرض قابل استفاده برای انواع خاصی از ترافیک یا در صورت فقدان اطلاعات.
جداول مسیریابی را میتوان به صورت دستی یا پویا نگهداری کرد. جداول دستگاههای شبکه ایستا تغییر نمیکند مگر اینکه مدیر شبکه به صورت دستی آنها را تغییر دهد.
در مسیریابی پویا، دستگاهها جداول مسیریابی خود را به طور خودکار و با استفاده از پروتکلهای مسیریابی برای تبادل اطلاعات در مورد توپولوژی شبکه اطراف ساخته و نگهداری میکنند. جداول مسیریابی پویا به دستگاهها اجازه میدهند به شبکه گوش کنند و به رویدادهایی مانند خرابی دستگاه و ازدحام شبکه پاسخ دهند.