با توجه به رشد روز افزون حجم اطلاعات و اهمیت آن برای کسبوکارها، انتخاب یک ذخیرهساز مقرونبهصرفه که بتواند به تمام نیازهای یک مجموعه پاسخ بدهد، تبدیل به یک دغدغه برای مدیران سازمانها شده است. براین اساس ما تلاش خواهیم کرد طی سلسه مقالاتی شما را با پارامترهایی که در انتخاب یک ذخیرهساز مناسب باید در نظر بگیرید، آشنا کنیم.
در این مقاله با سه رویکرد اصلی که ذخیرهسازها را از یکدیگر متمایز میکنند آشنا خواهید شد تا به درک بهتری از عملکرد آنها برسید و بتوانید ارزیابی دقیقتری نسبت به نیازهای سازمان خود پیدا کنید.

نحوهی ذخیرهسازی دادهها و نوع دسترسی به آنها سه رویکرد Block Level ،File Level و Object Level را از هم متمایز میکند که در کنار فاکتورهای دیگری مانند نوع داده، حجم، میزان افزایش، سرعت دسترسی و … به ما کمک میکنند که بتوانیم بر اساس این رویکردها دادههای خود را طبقهبندی کرده و یک قدم به انتخاب ذخیرهساز مورد نیاز خود نزدیکتر شویم.
این طبقهبندی این امکان را فراهم میکند که با خرید ذخیرهسازهای مناسب برای هر فعالیتی بتوانید در هزینههای سازمان صرفهجویی کرده و همچنین خدمات سازمان را به بهترین شکل ممکن ارائه دهید.
Block Storage چیست؟
در بلاک استوریج دادهها در قالب بلاکهایی با سایز و آدرس مشخص قرار میگیرند که از این آدرس برای دسترسی توسط سیستمهای بالادستی استفاده میشود. بلاکها به صورت جداگانه ذخیره میشوند که این امر باعث میشود در محیطهای عملیاتی مختلفی قابل دسترس باشند به طور مثال یک بلاک در محیط ویندوزی و بلاک دیگر در لینوکس.
در Block Storage ها سرعت دسترسی به بلاک (Latency) بسیار پایین و کارایی آن (Performance) بسیار بالا است که این دو فاکتور برای دادههای حیاتی و محاسباتی یک سازمان مناسب هستند.
از دیگر حوزههایی که این رویکرد برای آنها مناسب میباشد میتوان به ذخیرهسازی پایگاههای داده و فایلهای سیستمی ماشینهای مجازی (VMFS) اشاره کرد. به سبب سرعت وکارایی که این رویکرد دارد نسبت به دو رویکرد دیگر گرانتر است.
File Storage چیست؟
یک شیوه سنتی و آشنا برای ذخیرهسازی دادهها در محیطهای مختلف است. ذخیره کردن یک فایل را در ویندوز به یاد بیاورید که با دادن یک نام و مشخصات و قرار دادن آن در مسیر و پوشهی نهایی، فایل مورد نظر را ذخیره میکردیم.
این روش اساس کار فایل استوریج است و میتوان ذخیرهسازی، اشتراکگذاری و آرشیو کردن اطلاعات سازمانهای کوچک و متوسط را انجام داده و دسترسیها و امنیت اطلاعات را به سادگی مدیریت کرد. از سیستمهای شناخته شده در این حوزه میتوان به Network-Attached Storage (NAS) اشاره کرد.
بیشتر بخوانید: تفاوت استوریج های NAS و SAN چیست؟
Object Storage چیست؟
با افزایش استفاده از سرویسهای ابری و حجم عظیم و روز افزون اطلاعات بدون ساختار مانند ویدیو، موسیقی و عکس و … رویکردهای قبلی از نظر توان و قیمت به چالش کشیده شدند و نیاز به روش جدیدی برای ذخیرهسازی این حجم از دادهها احساس میشد که رویکرد Object بخش قابلتوجهی از این نیازها را برآورده کرده است.
در آبجکت استوریج دادهها به قطعاتی جداگانه و خودکفا تبدیل میشوند که دارای یک عدد منحصربهفرد برای دسترسی و بازیابی و همچنین خصوصیتهای متعددی که درباره دادههای درون هر Object است، میباشد.
این خصوصیات که metadata نام دارد بازهی گستردهای شامل نام، نوع، تاریخ ایجاد تا خصوصیات سفارشی شده اعم از ایجاد کننده، نوع دسترسی، ثبت تغییرات و… را در برمیگیرد که این خصوصیتها به بالا بردن سرعت جستجو، طبقهبندی و مدیریت اطلاعات کمک میکنند.
در آبجکت استوریج مدل دسترسی بر اساس عدد منحصربهفرد اختصاص یافته به هر Object صورت میگیرد و نیازمند یک رابط برنامهنویسی (API) است که با استفاده از پروتکل محبوب HTTP/HTTPS به Object مورد نظر دسترسی پیدا میکند. این قابلیت باعث شده تا Objectها در اینترنت قابل دسترسی باشند.
خصوصیت دیگری که Object Storage ها را به گزینهای مناسب برای سرویس دهندههای ابری تبدیل میکند، اضافه کردن فضای ذخیرهسازی جدید به ساختار فعلی است که به سادگی قابل انجام است و همچنین هزینهی آن نسبت به بلاک استوریج و فایل استوریج پایینتر است.

در پایان خاطر نشان میشود که در یک مجموعه یا سازمان میتوان از هر سه رویکرد استفاده کرد؛ اما شناخت نسبت به نوع فعالیت درحال انجام به ما کمک میکند تا هم خدمات را به بهترین نحو ممکن ارائه دهیم و هم در هزینهها صرفهجویی کنیم.